بسم رب الحسین(علیه السلام)

الا و صلی الله علی الباکین علی الحسین(علیه السلام)

همسفر گرامی سلام

راستش نمی دونم چی شد که دست به نوشتن کردم

ولی خواستم با هم چند تا خاطره را مرور کنیم

ببینم (همسفران اول) یادت هست موقعی که توی کوی جمع بودیم و داشتیم راه می یفتادیم چه حالی داشتی ،‌تو مسیر هم حال وهوای خودش را داشت، همه هنوز خاکی بودنش را حفظ کرده بودند ،‌همون خاکی که از اردوهای جهادی روی صورت نازنینشون نشست بود با این تفاوت حالا این صورت زیبا لایق وصال و دیدار شده بود و فرشتگان اللهی بالهای خود را با این غبار تبرک می کردند چرا که اون حالا زائر حسین(علیه السلام) بود

نمی دونم فکر کردی چی شد و از کجا طلبیده شده، از دستی که بر سر دخترک یتیم روستایی کشیدی و یا ... از دعای پیر زنی که سقف خانه اش را ساخته بودی و دعات کرده بود و یا ... دعای خیر پدر و مادرت که به خاطر بیماری اونها و برای خدمت به اونها نتونستی بیای اردو و اونها دعات کردن و یا .... شب قدر ... و ...

بگذریم

یادته تو سفر بچه ها از اسرار رسیدن به وصال یار می گفتن: